Libros

Comentarios

Esta novela retrata a vida dos mariñeiros galegos no Gran Sol, un mundo que só podía describir con autenticidade quen fora testemuña directa dos avatares do oficio tras compartir moitas mareas coas tripulacións de barcos de pesca galegos. Páxina a páxina, Jacobo Barros vai describindo as duras condicións de vida neste microcosmos, un mundo tremendamente reducido e pechado, poboado por personaxes que fluctúan entre o sentimento de derrota e a loita diaria por sobrevivir. A camaradería, a heroicidade dunha vida no límite, no gume sempre da supervivencia, son obxecto do interese do autor, que rende homenaxe aos mariñeiros galegos, os eternos ausentes, uns seres esquecidos polo mundo e conscientes do seu abandono.



Os ausentes de Casteltón é froito da estreita relación do autor co mar, unha ollada realista e ao mesmo tempo cargada de sensibilidade e humor sobre o mundo da pesca en Galicia. Os temporais incesantes que fan dos barcos pesqueiros xoguetes no mar e as esgotadoras xornadas de traballo, prolongadas de maneira interminable pola progresiva falta de peixe, volven o día e a noite unha vixilia ininterrompida que fai dos homes a bordo “… sen a mínima queixa audible, unha tripulación de xestos autómatas intimamente aprendidos como o bater das ás para un insecto…”.



Esta historia viva está narrada na fala dos mariñeiros galegos do Gran Sol; unha lingua chea de gheadas, seseante e musical, mesturada de neoloxismos e xiros propios do oficio que fan deste un vehículo de expresión totalmente xenuíno. É nesa lingua onde a nostalxia da casa, das mulleres, a dificil convivencia e a tenrura ás veces acadan a súa mellor expresión, unha lingua que seguirá viva mentras haxa peixes no mar.